romcompart2

4. Heathers (Śmiertelne zauroczenie), reż. Michael Lehmann

Veronica i JD pod żadnym względem nie stanowią nieszkodliwej pary, ale trudno odmówić im uroku. Prawda, zdarza im się kogoś zabić albo sfingować samobójstwo. Nie oznacza to jednak, że są ludźmi wydartymi ze scenerii życia codziennego, w którym prawie każdy zapomniał o szczerości, a litość i empatia to pojęcia wymarłe. „Heathers” to najbardziej docenione pod względem artystycznym osiągnięcie Michaela Lehmanna, który skutecznie zastosował kontrast pomiędzy groteskowością i brutalnością scenariusza oraz przerysowanym, kiczowatym obrazem spokojnego miasteczka (warto też wspomnieć o wspaniałych, barwnych kostiumach i lakierowanych fryzurach z końca lat 80.)

To piękny film, bo przemawia do cynicznej strony człowieka. Postaci kobiece nie wstydzą się bycia bezlitosnymi kurwiszonami, a rodzice bohaterów naśmiewają się ze skostniałości swojego życia. Najsilniejszym ogniwem w „Heathers” jest jednak Winona Ryder, która czyni z Veroniki fascynującą protagonistkę. Nikt tak spektakularnie nie odpala papierosa, jak Winona w „Śmiertelnym zauroczeniu”.

Nominacje:

Chicago Film Critics Association – Najlepsza aktorka – Winona Ryder (1990)

Independent Spirit Award – Najlepsza aktorka – Winona Ryder (1990)

Independent Spirit Award – Najlepszy scenariusz – Daniel Waters (1990)

Sundance Film Festival – Nagroda Jury (1989)